Van Marina Beach naar Santa Cruz

4 oktober Van Marina Beach naar Santa Cruz

Marcel: De nacht was voor mij goed,  maar kort, ik heb veel nagedacht en daardoor (denk ik) vroeg wakker geworden. Later in de morgen hebben we een “5 minuten gesprek, om je gevoel te delen”. Ik vertel dat ik baal van gisteren, ik vertel dat ik een gevoel van falen heb. Ik vind het vervelend dat we gisteren niet (nog) meer genoten hebben van de mooie kust. Door verschillende omstandig heden is dat er niet van gekomen.

Margré : Marcel baalt …ik zie het aan hem. Dat gedoe om het gevoel te hebben dat het niet goed is….Dat gun ik hem niet. Het is fijn dat we tools hebben om die frustraties uit te werken.] en in goede banen te leiden.

Marcel: Had ik die omstandig heden kunnen veranderen? Als we daar over spreken, komt er een “nee” uit. Het is goed om er over te praten, maar door die omstandigheden staan we nu op een camping in Marina. Hier hebben we een hele goede internetverbinding en daardoor kunnen we een camping voor vandaag en morgen uitzoeken. Ook niet verkeerd toch? Het blijkt maar weer dat je niet alles voor het zeggen hebt.

Ik (Margré) vind dat je niks voor het zeggen hebt. Het leven haalt je zo in. Ben blij dat het loopt zoals het loopt, anders waren we niet uitgekomen op het plekje waar we zo direct op de camping staan….waar we meer hebben dan we wilden. Zo gaat het altijd….

Marcel: Nog nadenkend over de geslaagde barbecue van gisteravond, sta ik onder een lekkere warme douche. Heel erg warm was het vannacht niet, dus het is altijd zalig om op te warmen onder de douche. Gisteravond is Margré druk aan het zoeken geweest om de dag vandaag te vullen. Vandaag geen groot stuk rijden, vandaag een wandeling en de natuur in. We hebben geleerd van gisteren.

Santa Cruz is een strandplaats net onder San Francisco. Daar willen we naar Santa Cruz Redwoods State Park. Wauw…..wat een verrukkelijke plek zo op de foto. Langs een rivier, de San Lorenzo.

Ter info:

Je hebt Seqouias en Redwoods  in California en deze twee bomen zijn familie, maar wel van een verschillende vorm.  Alhoewel zij beiden behoren tot bomen die werkelijke tot gigantische hoogten komen, zijn ze verschillend. Ze komen beiden alleen in California voor. Ze kunnen niet in een ander klimaat overleven. De gigantische Redwoods die wij hier gaan zien,  kunnen leven van de mist die elke ochtend in het woud optrekt. Sommige reuzen worden zo een 118 meter hoog. De Sequoia’s hebben veel wijdere takken, maar dezelfde hoogte.

Seqouias leven in het gebied van de Sierra Nevada. Door hun enorme omvang  zijn dit de grootste bomen ter wereld.

We komen aan op de campingground. Na een mooie rit komen we aan in een woud vol onwijze bomen. We stappen uit en kijken om ons heen, en dan vooral omhoog. Niet te geloven,  wat zijn die bomen hóóg. De bast is zeer grof van structuur, onderaan zitten geen takken.  Die komen pas helemaal bovenaan.

Er is gelukkig plek op de camping, het kost dan ook $75 (misschien is er daarom ook wel plek) …Een mooi plekje in de zon, even rondkijken en dan gaan we wat doen. Margré gaat de witte was doen. En ik ga vragen voor een ander plekje…ik heb een plekje gezien vlak voor het terras is,  met een gasbarbecue óp het terras. Tja je moet wat bedenken om vanavond het vlees te braden. I.v.m. brandgevaar mogen we vanavond geen fikkie steken met hout.

Na de was word ik verblijd met een lunch op een speciaal terras voor de happy few. Marcel staat achter een enorme bbq. Onderaan stroomt een riviertje.

We hadden nog een stuk oud stokbrood dat heb ik geroosterd, dan smaakt het toch weer lekker. Na de lekkere lunch, beginnen we aan de wandeling, alle spullen in de rugzak en hup we gaan.

Volgens de campingbeheerster kan de wandeling vanuit de camping begonnen worden. Na een korte wandeling met klauteren, klimmen en klunen besluiten we al  dat we liever met de auto naar het visitorscentrum rijden. Het pad dat wij liepen is volgens ons voor survivals gemaakt.

In het Nationale Redwood Park zijn een aantal super mooie wandelingen te doen. Wij maken een kleine loep wandeling langs de grootste bomen. Onderweg liep er een deer (hert) over het pad, een meter of 4 van ons vandaan… Ik heb het dier nog geprobeerd op de foto te krijgen , maar dat is jammer genoeg niet gelukt. We hebben een telelens gekocht, maar het valt niet mee om daar snel in te zoemen en dan óók nog scherp te stellen. Voordat ik daar klaar mee ben, is dat beest al lang al weg…hahaha. Ook veel eekhoorns gezien, maar je raadt het al….ze waren al snel weer weg.

De bomen zijn geweldig mooi, het lijkt wel alsof er geen eind aan komt als je omhoog kijkt. Sommige bomen bestaan uit een aantal stammen. De ene keer ontspruiten de stammen onderaan de boom, maar soms ook hoog in de boom. Erg imposant om te zien. Een aantal bomen zijn verbrand, de bomen hebben hier geen last van. De bomen maken een nieuwe bast over het verbrande deel heen. Het is moeilijk voor te stellen dat deze grote bomen uit zo’n  klein zaadje komen… Alles zit in dat zaadje om tot zo een formaat te komen….wat is de natuur toch bijzonder mooi.

Na de wandeling gaan  nog even het dorpje in om nog wat boodschappen te halen, het bier is bijna op!!

Een supermarkt die wij inlopen is een ander soort supermarkt dan wij gedacht/gehoopt hadden. Het is een natuurwinkel….. natuurlijk, gluten vrij, onbespoten, en alles wat je daarbij kan bedenken. De mensen die in deze winkel lopen, lopen op Jezus sandalen en/of geitenwollen sokken.  Ieder zijn ding maar wij kijken elkaar aan, tja…..kijken of we hier vinden wat wij zoeken. Alle spullen die je in deze winkel koopt, is iets duurder dan ergens anders. Bijvoorbeeld een zak cornflakes, niet te groot en niet te klein kost hier……$9,99….dus….

Margré: Marcel voelt zich zichtbaar niet thuis in deze supermarkt – een reform winkel. Ik merk dat het aantal tatoeages weer oploopt, alsook mensen zonder beha’s en op blote voeten. Er is een overvloed aan raw food, Paleo, power food, esoterie, mineralenboosters en kristallen. En het voedsel is onbetaalbaar. Kortom: gezond leven is weggelegd voor rijke mensen.

Hahaha….dan maar aan de alcohol.

Wij gaan met alleen het hoognodige weer de winkel uit. Op een terras drinken we een borrel, ik een biertje uit de streek en Margré een wijntje uit de streek. Lekker in de zon, wat kan een mens met iets simpels al gelukkig zijn. Onder het genot van een drankje bespreken we het laatste stukje van de reis.

We komen er op uit dat Marcel er tegenop ziet om het laatste stuk van onze trip alleen maar in de auto te rijden – rijden slapen rijden slapen enzo. Terug naar Las Vegas is echt nog ver weg. En onze dagen beginnen te tellen. Keuzes maken…..voor mij Margré valt San Francisco  snel af. Deze reis heb ik gekozen vanwege het natuurschoon en de parken. Dan zouden er al twee dagen speling komen. Marcel heeft tijd nodig om dit in te laten zakken. San Francisco is voor hem ook speciaal: tevens  heeft hij met zo veel zorg de route thuis uitgedokterd en dan doet het zeer om te snijden.

Marcel: de reis die we globaal hadden uitgedokterd gaan we veranderen, een beetje knippen en plakken is wel nodig om een beetje rust te creëren in de eindfase. We willen meer rust en geen drukte, dus al snel hebben we een nieuwe route in ons hoofd. Op de camping hebben we super internet, dus Google kunnen we stevig misbruiken hiervoor.

Voor het eten is de reis al veranderd. San-Francisco gaan we skippen, het is een mooie stad met veel dingen te beleven,  maar het is ook een jungle en veel tijd is er niet. Het is niet de bedoeling om verschillende highlights af te vinken, omdat we willen ervaren. Daardoor staan we stil – ook dit schrijven is daar een tool voor.

Hier en nu dus….in het moment.

Kortom: nadat we een hernieuwde reisroute samenstellen via Tioga Tours (wat hebben we  veel profijt van het digitale tijdperk)  komen we er op uit dat we ook de Seqouia’s National Park/Kings Canyon National Park schrappen.  Morgen vertrekken we na een ontbijt on the beach richting Yosemite National Park. Leonie B. was heel eg enthousiast over dit park – zij heeft ons geïnspireerd om deze reis te maken. Dank je wel Leonie.

We drinken nog een kopje koffie na het eten met een bananencakeje. We hebben het snel op orde en na wat geapp en facebooken en opschonen van gmail voelen we ons moe. De reacties van jullie allen zijn weer hartverwarmend. Het plantje wat we kochten, heet een epifyt. Dank je Annemiek. Het is wel kouder