Van Seqouia NP naar Barstow

10 oktober 2016 - Barstow, California, Verenigde Staten

10 oktober Van Seqouia NP naar Barstow

Vanochtend opgestaan en summier ontbeten met een bakje cornflakes. Ons vuur van gisteren was als prachtig wit as achtergebleven. Onderweg zien we vier herten, vogels, eekhoorntjes….De herten lopen gewoon over, een moeder met twee jongen. Op een parkeerplek zien we eerst één, toen twee en op het laatst drie blue jays (ook dankzij Annemieks speurwerk). Dit zijn blauwe vogels met een kuif op hun kopje. We maken een foto met de telefoon, maar ik wil er één maken met de telelens. De telelens ligt achterin, Margré uit de gordel en pakt de telelens (1e vogel weg); ik haal de gewone lens er af (2e vogel weg) ; ik klik de telelens vast en bij de laatste klik (3e vogel weg) Het koppeltje heetten de 3 J's.......

We gaan het park uit middels allerlei haarspeldbochten, te zien op een foto. We  bellen in een nabijgelegen koffiehuis naar Nederland. Via Whatsapp kan dit gratis en voor niets. Het is fijn om de stem van mijn zus en moeder te horen en we zijn benieuwd naar Wil. We krijgen van de dames van de espressobar de tweede kop koffie gratis aangeboden en het smaakt heerlijk. Met een koekje. Lekker gesnoept verder. Onze eigen voorraadkist begint op te raken, en zo ook de koffie.

Helppppp!.

Marcel zet nog wat foto’s op het blog en de route wordt geplot (d.w.z. markeren van de plaatsen).  We  bedanken iedereen weer voor de reacties. Maar zoals altijd mét diverse  frustraties ……hij wilt de computer opeten (zie foto) haha.  Margré stuurt nog wat mailtjes i.v.m. werk en privé. We zoeken een camping precies op de helft van route Las Vegas en Seqouia. Het wordt Barstow! Barstow, here we come. Zoals het er uit ziet, een droog gebied. Warm. Woestijn.

We zijn onderweg naar huis….

Ik tik ons verslag uit van 9 oktober in de auto en het napraten hierover maakt dat je het nog een keer beleeft.

We eten snacks bij een hamburgertent onderweg en zoeken daar de camping op internet.

De camping is een KOA in Barstow/Yermo, dat betekent heel basic. Een doorgangscamping langs de snelweg. Een douche, internet en toilet. We spreken twee vriendelijke Belgische mannen, die het concert van hun leven hadden meegemaakt. Ze liepen nog na te kicken. Once in a lifetime….Het heette “Desert Trip”. Vorige week heeft het plaatsgevonden in Mojave Desert NP. Optredens van senioren als Rolling Stones, Pink Floyd, Roger Daltrey, Peter Gilmoure, Bob Dylan, Paul Mc Cartney, the Who, Neil Young…..woooohhhhhhh….. De kaartjes hadden 1000 euro gekost! Campingplaatsen hadden 850 dollar gekost….Maar dan heb je ook wat! Optredens onder een magische sterrenhemel met enorme videowalls… tjonge jonge….ik ga gauw op Youtube kijken.

Marcel: Het is nu negen uur in de avond, Margré staat onder de douche en ik blijf alleen achter, alleen met mijn vuurtje en mijn gedachten. Gedachten over de afgelopen reis. Intussen loop ik ook (net als Margré) met mijn ziel onder mijn armen.

Het zit er op, jammer maar voldaan? Is dat zo?

Ik vraag het me af….. ik denk dat ik wel voldaan ben en het daarom moeilijk vindt om weg te gaan. Het “gewone” leven weer op te pakken. Het lijkt natuurlijk mooi om altijd aan het reizen te zijn, maar ik (wij) denk dat dat óók moeilijk is. Je blijft jezelf altijd meenemen, ontvluchten is niet mogelijk. Het is tijd om naar huis te gaan…..

We zijn allebei van slag. Je raakt erg gehecht aan de auto die ons overal veilig heeft gebracht en zowel als keuken-, slaap-, schrijfplaats heeft gediend. Alle hoekjes en gaatjes zijn als een huis gaan voelen, en nu we gaan schoonmaken en opruimen valt het zwaar. We denken ongeveer 4000 kilometer te hebben gereden….maar ja…wat zegt dat?

We starten na de reflecties van gisterenavond met een lijstje wat we meenemen van deze reis aan inspiratie en wensen:

Marcel:

-          Heeft geleerd van de rust van de mensen, en de vriendelijkheid. De verdraagzaamheid, naar ons waren ze heel verdraagzaam

-          Wil een hond en tijd er voor!!

-          Wil de afgelopen jaren opschrijven

-          Wil vrijwilligerswerk gaan doen, bv bij of voor Markieza

-          Wil samen met Margré werken voor haar eigen zaak

-          Wil de motor afmaken

-          Wil de openhaard gaan realiseren

-          Wil misschien op roeien gaan

-          Wil blijven paardrijden

-           

Margré

-          Wil afvallen (vanuit bewustzijn/medicatie) bewegen en yoga o.i.d..

-          Schilderen (inspiratie uit de folders van USA)

-          Schilderwerk verkopen

-          Focus op een community- website en schrijven van blogs

-          Opzetten van workshops/trainingen/cursussen voor 2017 inclusief materiaal

-          paardrijden

-          Wil een hond én tijd daarvoor

-          Wil meer lezen over the Natives in Wild America en de nationale parken

-          5 minuten gesprekken thuis doorzetten

Truste tot morgen,    ZZZzzzzzzzzzzz……

Foto’s

7 Reacties

  1. Netty van Pul:
    12 oktober 2016
    hallo Marcel en Margré,
    ik heb enorm genoten van jullie reisverhalen, jullie kunnen zo beeldend vertellen, het was of ik er zelf bij was, bedankt. hug Netty
  2. Guri:
    12 oktober 2016
    Hoi Marcel en Margré,
    Wat heb ik genoten van jullie o zo mooi beschreven reisverhalen en foto's! Complimenten hiervoor! Ik wens jullie nog een mooie en goede reis terug.
    Groetjes Guri
  3. Anita:
    12 oktober 2016
    Hoi Marcel en Margre,
    Wat een fantastische verhalen hebben jullie geplaatst. Een goede terugreis gewenst.
    Groetjes,
    Coos en Anita
  4. Bianca:
    12 oktober 2016
    Hey Marcel en Margré,
    Natuurlijk ben je voldaan!
    Mooie reis waar velen alleen maar van kunnen dromen en ook nog gemaakt mét elkaar in goede gezondheid en harmonie.....
    Goede reis terug!
  5. Anita:
    12 oktober 2016
    Veilige terugreis!!!
  6. Angélique:
    12 oktober 2016
    Hee jongens :-), ik heb veel genoten van jullie verhalen en ik sluit me Aan bij de rest met wat ze hebben geschreven. Kom veilig thuis en ik zie jullie weer heel snel.
    Groetjes en dikke kus van mij aan jullie tevens een poot van Bhody
  7. Leonie Kusenuh:
    27 oktober 2016
    Echt superjammer dat ik geen reisverhalen meer ontvang en toch werkt het door. En bij jullie ook zo te lezen. Hoop dat het lukt om de ervaringen zo lang mogelijk vast te houden , te koesteren. Ik koester ze met heel mijn hart. Fijn om deelgenoot te zijn. Dikke knuffels, ❤️ Oma Leo