Van Barstow naar Las-Vegas

11-10 Van Barstow naar Las-Vegas

Vanmorgen uit de veren onder de douche, koffie en dan de tickets aanmelden. 24 uur van te voren moet je de tickets aanmelden op de site van Delta Airlines. Dus met een kopje koffie naar het kantoor van KOA . Eerst natuurlijk weer tijdje prutsen om de juiste inlognaam en wachtwoord te krijgen.... maar..dan werkt het weer. De verbinding is zeer slecht, dat is balen.

Een paar minuten later komt een beheerder van de camping aanlopen om de deuren open te doen. (het is ook nog vroeg).... Ik vraag waar de beste punt is om te internetten. De vriendelijke man antwoordt dat de beste verbinding bij het zwembad om de hoek is. Ik daar heen en wie zit daar?

De Belg van gisteravond!

Goedemorgen, zeg ik. Hij geeft ook goedemorgen en begint gelijk honderd uit te praten over het concert. Hij laat me allemaal foto’s en filmpjes zien. Hij zit helemaal te stuiteren van enthousiasme.

Samen op een bankje in de al zeer warme ochtend zon zitten we op internet te prutsen. Het aanmelden van de tickets kan nog niet, we moeten het vanmiddag nog een keer proberen. Dan maar een reisverhaal publiceren en de reacties lezen. Wij vinden het zo leuk dat er steeds reacties zijn. Het verbind je met Nederland en het verbindt je weer met wat je gedaan hebt. Wij raden het iedereen aan om bij een vakantie een blog te schrijven. Je maakt de vakantie veel intenser mee.

Na een half uur prutsen zeg ik tegen de Belg “het is pas 07:00 uur….haha” Hij kijkt mij aan en moet ook lachen.... tja ik was wakker en dacht ik ga maar even internetten haha. Terug naar Margré, kijken of ze al wakker is. Onderweg er heen moet ik alweer lachen, die zal om 07:00 uur natuurlijk nog niet wakker zijn.

Absoluut niet....

Mijn tijd opgevuld met het reorganiseren van de koffer, het moet er natuurlijk zo direct wel allemaal in kunnen. Voor de schelpjes heb ik een “smack” blikje bewaard. De schelpjes in toiletpapier en als deksel een schuursponsje op maat geknipt en er in gedrukt.

Het epifytje (plantje) stop ik in een afgezaagde waterfles samen met wat toiletpapier in water gedrenkt. Ik hoop dat hij het overleeft. Als we hem in het vliegtuig meenemen dan haalt de controle hem er misschien uit....Als we hem in de koffer doen dan kan hij dood gaan van de kou…….. Lastig, maar hij gaat in de koffer. Ik kom er achter dat het vullen van de koffers lastig gaat worden, we hebben iets te veel spullen…..

elke reis dit probleem ....

Margré is wakker geworden, verbaast kijkt ze vanuit het tentje naar beneden. Wat ben jij nou aan het doen? En komt weer kwiek en fruitig uit het mandje. Onder aan het trapje begint ze gelijkte roepen: waar is mijn broek, ik moet zo nodig plassen! Ik zeg, ik heb alles ingepakt en wijs vol trots naar de koffers. Margré…. “ik moet plassen - geef me mijn broek! ” Zoeken in  beide koffers vinden we haar broek, zij rent naar het toilet en ik kijk naar de koffers…

haha ik kan weer opnieuw beginnen.

Een ontbijt met het laatste melk, de laatste cornflakes en de laatste koffie. Onderweg is er weinig te zien, het landschap is eentonig. Droog met een heuvellandschap.

Bij de grens van de twee staten Californië en Nevada beginnen direct  de reclames van de gokindustrie. Hele grote videowalls lokken de mensen naar binnen. Het eerste dorp/stad “Primm” : wat je ziet is uitgebouwd met een nepberg waar een achtbaan overheen rijdt.. Ook staat er een megahotel in de vorm van een kasteel, ongelofelijk! Na 1 mijl ben je uit Primm, en de desert begint direct  weer.

In Primm is het groen en zie je ook (ik denk) echte bomen en groen gras, alles is dus kunstmatig opgezet. We zien we een mooi opgezet milieuvriendelijke manier van energie opwekken. Ik had er al eens van gehoord.

Het werkt als volgend: heul veul spiegels spiegelen de zon naar een hoge toren, die in het midden staat. Op die storen staat ook een spiegel en die krijgt alle warmte (en dat in heeeeeel veel) van al die andere spiegels. Die warmte die opgewekt wordt ,zet water om in stoom en de stoom wekt weer via een generator stroom op…….tatadaaaa. Gratis en voor niks!!!

Na twee uur verschijnt Las-Vegas. We besluiten eerst de auto maar te gaan wassen (we  dachten  dat dat moest). Bij de eerste autowasstraat zijn we te hoog. Ons Penthouse is te groot ;-) Na enig beraad met zijn twee besluiten we om toch maar eerst naar Jucy te gaan. Daar horen we wel wat we wel en niet moeten doen en we weten dan gelijk of die vriendelijke vrouw er weer is.

We krijgen nog wel geld van haar (zie een veeel eerder verslag) Bij aankomst horen we dat alleen de binnenkant schoon hoeft te zijn, en dat de vriendelijke vrouw er blijft tot vier uur. Geregeld, op naar een stofzuiger.

Na wat geld wisseltrucs van Margré bromt de stofzuiger bij een benzinestation er al snel op los. De auto ziet er na een minuut of 10 als nieuw uit. Het geeft een goed gevoel om de auto schoon en netjes te maken. Hij heeft ons ook veel gegeven.

Het Hotel Madri Grass is dicht bij het centrum en is makkelijk te vinden. Ook dat hebben we misschien nog niet vermeld, maar bijna alles hebben we gedaan en gevonden met onze super fijne Tomtom. Ik weet dat we soms niet geluisterd hebben, maar ook wij moeten vertrouwen krijgen(ja toch, jopie? )

Het inchecken in het hotel gaat buitengewoon soepel, we hebben een kamer met ‘bijna’  een parkeerplek voor de deur. De koffers naar binnen sjouwen en dan maar eerst de tickets confirmeren. Het blijkt dat ik Marcel een stresslevel heb, ik heb graag dat zaken afgehandeld zijn. Bij de hotel balie staat er gewoon een computer mét printer klaar voor dit soort zaken. Super makkelijk en met de uitgeprinte tickets gaan de auto terug brengen….snik snik.

Ook deze afhandeling gaat soepel. Ik had bij het “onderzoeken” van de  auto een oplader van de vorige reizigers gevonden. Deze gaf ik aan de vriendelijke vrouw en die was blij verast. Ze had namelijk al een mail gehad dat mensen een oplader kwijt waren. De totale afstand die we hebben gereden had ik gegokt op 4000 mijl. Het blijken er 2700 mijltjes te zijn, grootheidswaanzin van mijn kant dus. De taxi is gebeld en we kijken nog 1 keer de auto na. Gelukkig onze wandelschoenen stonden er nog in, én een fles rode wijn. Het is een fles van $6 dus niet vergeten maar opdrinken moet je die. Al onze overige boodschappen, een chorizo worst, pleepapier, jus-orange, theezakjes en brood hebben andere reizigers meeggegeven. Weggooien is zo zonde, en hun gaan net beginnen dus wel zo makkelijk toch? Ook heb ik mijn “kartonnen doos” mee gegeven.   Ik had deze doos op maat geknipt om om het kookstelletje heen te zetten. De wind kan de vlam zo niet uitblazen en  het verbruik van de gasflesjes gaat omlaag. Ik kreeg een hug van haar en stevige hand van hem “thank you, thank you”

Het duurde lang maar de taxi kwam, een drukke bestuurster loodste ons met intussen veel praten en hard rijden door het verkeer terug naar het hotel. Daar wachten een schone taak voor mijn om alles in de 2 tassen te krijgen. (ik vind het ook wel een uitdaging) Na een uur zit alles erin en drinken we wachtend op de shuttlebus een wijntje. Hij moet tenslotte wel op

De STRIP, tja wat moet je er van zeggen. Veel, heel veel en nog veel meer. Dat is Las Vegas, maar dan ook alleen de Strip. Bij een hotel een mooi water spektakel gezien, ik had het al eens op de tv gezien maar in werkelijkheid is het super mooi. Op de muziek van Celiene De Jong spuiten de waterstralen tussen kunstmatig gemaakt rook omhoog. Super mooi om te zien. We hebben er een filmpje van gemaakt maar die is te groot om op de blog te plaatsen.

Margré had nog een eetentje te goed ivm haar verjaardag. Dit is er nog steeds niet van gekomen dus hier maar proberen. Het blijkt niet mee te vallen om een voor ons normaal eettentje te vinden. De meeste tenten zijn vol of de muziek dendert uit de speakers. Ook zijn er veel tenten heel erg duur, een visje voor 70/80 dollar. Na lang zoeken een “rustig” plekje gevonden, een Mexicaan. Margré besteld iets met kip en ik iets met vlees. Margré krijgt haar bord voor haar neus en begint gelijk een hap van een stuk bacon te nemen. Als het daar bij gebleven was dan was er niks aan de hand geweest maar voor de 2e hap doopt ze de bacon in een “saus”  ……………….Ik keek haar aan, haar ogen werden groter en er waggelde tranen over haar wangen. WATER, WATER….SNEL……..SNEL…. De saus is een zeer hete CHILI saus. Later kunnen we er om lachen maar op dat bewuste moment niet!!!! We missen de shuttlebus naar het hotel, hij rijd maar tot tien uur en door het zoeken naar een restaurant is het later geworden. Een taxi is bij een groot hotel zo geregeld, een oudere man brengt ons naar