Sequoia en een stukje Kings Canyon.

9 oktober Sequoia en een stukje Kings Canyon.

Bij het wakker worden hebben de buurtjes alles al ingepakt en reeds gegeten. Goodbye….see you maybe tonight! roepen ze. Misschien komen ze vanavond weer terug…

Ik vind knap….zo laat aankomen en dan modderen om het eten in donker te bereiden….en dan zo vroeg weer rijden. Omdat ik daar niet meer aan moet denken, draai ik mij nog een keer om. Het vertoeven op een camping  in de wildernis   - met name overdag -  ervaren wij juist als  toegevoegde waarde.

De rugpijn van mij is niet teruggekomen. Gelukkig heeft de verandering van het bed geholpen. Het is koud, Marcel gaat uit bed en schijft een blog. Marcel schrijft het raamwerk, omdat hij meestal beter feiten onthoudt en ik schrijf meestal belevingen. Maar het is ook wel eens andersom. Grof gezegd.

Marcel: om de paar minuten verplaats ik mijn stoel en mijn koffie. ik zoek de zonnestralen op,  die door het bos heen schijnen.  De zon geeft zo veel warmte, langzaam ontdooi ik. Na het ontbijt regelen we dat wij hier weer mogen staan. Zo fijn….dit is een systeem wat je zelf regelt. Je vult een enveloppe in die bij de ingang in een box zitten, je stopt er geld in. Een stukje met de gegevens van de enveloppe scheur je af , en dat bevestig je aan een paaltje van je kampeerplek. En zo reserveer je je eigen plek, voor de prijs van $22…

Erg goedkoop voor een grote plek mét een kampvuur/barbecue plek én een picknick tafel. En alsof dat nog niet genoeg is….. je staat óók nog met je kont  in de natuur tussen het wild.

Bij de winkel is er gelegenheid om een was te draaien.  Die gaan we gebruiken omdat de onderbroeken op raken. Resterend is het fijn om kleding op te frissen.

 Er is ook een public shower mogelijkheid, jammer…. die is al gesloten. Maar gelukkig is Margré nogal van het vragen, en dus Margré vraagt en krijgt te horen “ja hoor, jullie kunnen nog wel douchen” wat een wereldmeid. Nu is mijn baard er tenminste weer af, en lopen de beren niet meer voor me weg…of is dat niet slim? Misschien moet ik lekker gaan stinken…..maar ja.  Nu even een bakje koffie en de was in de droger.

Ik Margré maak van de gelegenheid gebruik om de giftshop te verkennen. Ik kom terug met een doosje met alle ingrediënten om een Seqoiua Tree op te kweken. Daar heb ik altijd van gedroomd: een boom in onze tuin. Ik zie de blik van Marcel al….Daardoor snel meenemen, want Marcel houdt niet van bomen….deze kan hij juist wél waarderen. Hij had namelijk al eerder precies hetzelfde idee….Ik vraag aan de medewerkster nog of het problemen oplevert bij de douane? We weten namelijk nog hoe streng de controle was om Amerika in te komen. Zij vertelt van niet. We checken het zelf. Dank Annemiek voor je advies.

Ik koop een armband, omdat ik die nog niet heb…. Jeen boek met als titel Wild America. Er zijn zo veel wildparken in dit continent, ongeveer 56. En we komen er achter dat de leukste  voor ons nog onbekend zijn. Ik overtuig Marcel dat hij ook eens iets voor zichzelf moet kopen. De reden is dat hij moeilijk geld uitgeeft voor zichzelf. Hij heeft twee sweaters, t-shirts en gadgets als kampeerlampje gekocht. Het lampje hebben we met succes gebruikt. Ik vind leuk.

In de winkel probeer ik de naam van John Muir op te slaan – er staan twee boeken van hem - hij heeft voor de nationale parken veel voorwerk verricht als één van de eerste ontdekkingsreizigers en tevens beschermer van de natuur. Hij heeft president Franklin Roosevelt overgehaald om de parken als beschermd te introduceren.  Tevens zijn er andere namen uit de 18 e/19e eeuw die we willen naslaan thuis.

In de middag rijden we een tocht verder het Seqouia park in richting Kingman Visitors Centre. Wonder boven wonder konden we ergens tanken, en tevens hadden we wifi. Marcel is in Kingman Centre richting de Big Tree gelopen.  Een schitterende tocht  - ik Margré had er even tabak van alle grote bomen J. Hij zag zelfs een omgevallen seqouia, waar de houthakkers in hebben gewoond. Marcel kon er doorheen lopen….. Er lag een stronk, de grootste boom OOIT …die is afgezaagd in 1875. Een gedeelte staat in New York en in London in een museum. De omvang was 24 feet (lekker zelf uitrekenen….).

 Maar nu deze Big Tree…..Marcel heeft nog hele mooie foto’s kunnen maken  van de kroon. Kaarsrecht  wauw….Deze was zo massief ….enorme takken, wijd, vol. De foto’s staan  op het fototoestel van Marcel. Die foto’s  kunnen echter niet ingeladen worden, omdat ze te veel MB’s bevatten. We zullen ze wel verwerken in het boek (je kunt van deze blogs een boek laten maken, hetgeen wij ook gaan doen).

Daarna hebben we  kleine inkopen kunnen doen voor ons laatste maal in het Seqouia park. Hamburgers en chorizo worst. We kopen ook een doos hout, $11 voor een sinaasappeldoos vol met hout. Dat is duur maar wel een great adventure voor Marcel. Er staat op de doos hetzelfde als bij ons op een pakje sigaretten…..longkanker, milieu, geen kinderen….gaat het om de doos of het hout? 

Ook nu brandt het vuurtje weer snel. Er ligt genoeg aanmaakhout om ons heen. Gelukkig.  De twee  hamburgers die we gescoord hebben,  ontdooien we au bain-marie.

Het blijken er vier te zijn. Lekker dun en snel klaar, uitjes, champignons en paprika erbij en het feestmaal is alweer voor elkaar!! Restaurant Il Marcello et Margareth de  Seqouia is geboren. Komt u maar….aanschuiven! In één woord mmmmm…..het vuurtje is werkelijk prachtig.

De inhoud van de doos stoken we bijna geheel op, lekker bij het vuur na  zitten kwebbelen. Het wijntje van Margré had vanavond een kort leven. Ik trapte het om………sukkel…L wat zonde!! We mijmeren wat na en blikken terug onder een sterrenhemel. Hoe het is geweest deze afgelopen drie weken.  Was het wat we verwachtten van deze reis? Wat hebben we ervaren en wat hebben we  geleerd…..? Wat gaan we meenemen naar huis aan ervaringen?  We vinden het leuk dergelijke gesprekken te voeren ....maar dat zal niemand verbazen. 

….We spreken over ons werk, familie, vrienden, de aarde….alles komt aan bod. Onszelf,  de relatie, onze tekortkomingen, onze krachten. Wat we hebben, wat we niet hebben….Mijn overgewicht waar ik aan wil werken (blehhhh…. .afschuwelijk). Vraatzucht….overtuigingen vanuit opvoedingen. De rol van mijn ziektegeschiedenis en het bijbehorende hoofd wat ik heb,  de kwetsbaarheid ...durven steunen op elkaar, hoe het schrijven van dit blog  ons heeft verrijkt. De mensen die ons hebben aangemoedigd en de verbinding daardoor ….we voelen weer dat we leven.

De  wens tot meer verdieping in dit majestueuze land, die wens die altijd in alles aanwezig is. Nieuwsgierigheid. Bij ons beiden op verschillende manier. In mensen, culturen, systemen, in de grootse natuur, in eekhoorns en blue jays, in ja-knikkers, manier van werken. Het leven in Amerika wat ons hard overkomt, het milieu etc. Hier wordt ons inziens meer dan wij in Europa. We hebben meer zonnepanelen en windmolens bij elkaar gezien  in California dan in heel Nederland. Het is een super schoon land…terwijl hier de grootste zuipschuiten rondrijden. Het grootgebruik in brandstof en energie is gi-gan-tisch.

We spreken over hoe de aarde hier zulke uiteenlopende vormen  juist hier heeft kunnen aannemen door de krachten van oceaanbodems, vulkanisch gesteente, zeeën, water, erosie, ijstijden, wind….de diversiteit is niet te bevatten. Krachten waarin we mee moeten leren bewegen (denken wij) .  En dat alles precies met de juiste timing en verschillende ingrediënten. En het gaat maar  door en het zal ons ook overleven. Niet de feiten, maar het wonder blijft ons juist bij.  ….I have the same religion as a tree ….een quote die ons bijbleef. Het is precies in de roos. Het gaat niet om heul veul  hiking, fishing or kayaking…het is de spirit die hier klopt,  past en ook in je gaat zitten.

We zullen deze komende dagen op een rijtje zetten wat we allemaal aan ervaring mee gaan nemen.

Marcel: Ik heb geen idee hoe laat het was toen we naar bed gingen, maar het was zeker later dan de 20.00 uur die we er normaal in liggen. Vannacht moest ik naar de toilet , de toilet is hier 600 meter vandaan. Er is geen straatverlichting. Vannacht was het ook rustiger dan gisternacht. Dussss………Ik keek bij het opendoen van de schuifdeur eerst goed met het lampje om me heen. Het is een BERENGEBIED. En alle lekkere dingen voor de beer zitten in antiberen boxen, dus ik ben hét loslopende stukje vlees (ik ruik nu wél lekker).  Mmmmmm…..Hoe groot je ook kan zijn…. Zo klein was ik nu.

Ik was niet op mijn gemak en keek de gehele tijd om me heen.

 Ik was blij dat ik weer in de auto was.

Pffff….en Margré ook.

Bye