Las-Vegas

We zitten om 11.00 in de zon op een Italiaans ogend terrasje in Las Vegas. Ik voel me overdonderd door de duizenden prikkels van geluiden,  lichten, neon,  gekopieerde Venetiaanse Indiaanse, Taoïstische gebouwen, Caesars palaces, billboard die schreeuwen, gokkasten in hallen waar je een vliegtuig in kan zetten. Veel. Japanners, veel Aziaten..Ik had verwacht dat het Damrak was in kwadraat, maar het kwadraat kan nogmaals in kwadraat. We kijken ons ogen uit en ik geniet vooral van de diversiteit aan bomen (wat wrs niet de bedoeling is van de founders van Las Vegas)…haha….maar olijfbomen wisselen af met palmbomen, gecultiveerde buxushagen, bougainvilles etc. Wij hebben ergens gelezen dat Las Vegas ooit is gesticht voor de mensen met goudkoorts – anders konden ze hun geld niet kwijt. Alhoewel we niet zeker zijn of het die reden is, weet ik zeker dat je hier miljonair kunt worden op een geluksdag.

Je ziet allemaal bijzondere auto’s voorbij rijden, je hoort ze niet toeteren je ziet ook geen snelle acties. Ik denk dat het een genot is om hier vanmiddag te rijden. Tussen het schrijven van dit blog door hoor ik de gondellaars zingen “o solomino o o …..” Margré zegt het ook al, het is gewoon te veel.

Okay….

Vanaf het moment dat we aankomen bij op ophalen van de camper, verder te noemen Jucy Van, of met koosnaam Jucy wilde het niet meer lukken. Onverwachts wilde de receptioniste een borg van 1500 dollar op onze creditcard. Dat ging niet lukken, want die van ons gaat tot 1000. Wel…hele toestanden en ander opties. Desondanks dat belde zij met haar manager of 500 dollar okay was….dan zou ik resterend 500 dollar pinnen. Bij de overburen. Dus Marcel kreeg de uitleg van Jucy en ik ging naar de ATM = bankautomaat. Na aantal pogingen schreef de Citibank 140 dollar af terwijl mijn verzoek 400 dollar was. Hoger ging de automaat niet. Daarna was de automaat tijdelijk buiten gebruik…dus….alles bij elkaar ging de receptioniste akkoord met 800 dollar en 200 cash. Dat lukte. Marcel raakte in gesprek met zeer aardige Amerikaan. We kregen ook nog overige boodschappen van mensen die camper kwamen terugbrengen. Stoelen ontbraken.

Vervolgens in de auto gesprongen (wat een GEWELDIGE camper…super super comfortabel) en besloten toch nog niet richting Zion te rijden. Vertraging! Hihi…Er zijn die richting geen supermarkten meer…geen steden, dorpen etc…..genoeg proviand en water moet aan boord zijn voor aantal dagen. En het geld is op.

We komen er achter dat er bij de uitrusting een lakenset/dekens/handdoeken horen te zitten. Ze heeft het per ongeluk vergeten. We kunnen lastig weggaan de wildernis in zonder deze set. De company is inmiddels gesloten.

Wij gaan naar een Wallmart in en aldaar e.e.a. ingeslagen. Een hele tijd getwijfeld of we stoelen kopen – die zitten niet bij de uitrusting inbegrepen (??!??). Stoelen uitgezocht.  De supermarkt is too much….te veel te groot. Echt zo veel….het is ongehoord om uit zo veel assortiment te moeten kiezen. Het consumentisme vliegt me aan.

Bij de kassa werkt geen enkele pas (declined) …..we kunnen niet betalen. Hele rij mensen staan te wachten op ons na vierde pas. De stoelen maar weer terug en dan maar  contant opnemen. Als dit lukt…ja het lukt.Winkelwagen vol willen bellen met de lokale telefoon met het nummer van Jucy -voor de lakenset. Marcel heeft e.e.a. geregeld en handelt het telefoontje af….geen contact….bij de balie kom ik even mee denken en helpen terwijl ik op onze winkelwagen let. Er zijn daar hele rijen mensen die moeten bellen. Dronken mensen. Even een onbewaakt moment en onze winkelwagen is verdwenen inclusief tas met reisbescheiden en alle boodschappen. Het probleem was snel opgelost, we hadden de kar op de verkeerde plek neergezet!! We schrikken ons te pletter. Dit was een plek met karren van mensen die niet betalen, ik kan je rustig zeggen dat wij niet rustig waren….. Honderd maal excuus vanuit de supermarkt, maar wij waren wél geschrokken. Uiteindelijk rijdt Marcel nog in zijn achteruit tegen een paal aan die hij niet had gezien. We zijn het kotsbeu om in sneltreinvaart allemaal van die zeikdingen mee te maken, die ons uit humeur brengen. Eerst maar even pas op de plaats en frustraties eruit flikkeren.

Na het boodschappen verhaal hebben we besloten om in Las-Vegas een Camping te pakken, KOA is de naam van de campingketen. De camping is een niet zoals bij ons, het is allemaal grind zonder gras. Er staan onwijs grote campers/vrachtwagens/trailers, de 1 nog groter en luxer dan de andere. Wij hebben een plekje aan de rand van het park, pal langs de doorgaande weg (dag rust) Niet getreurd, wij hebben alles uit de supermarkt meegenomen om vanavond lekkere hamburgers te maken, met sla. Het koken gaat geweldig, het gas stelletje is buitengewoon goed. Alles is aan boord, we moeten het alleen allemaal even zoeken.