De heenreis

20-6-2016

Marcel

“Om 05:00 uur ging vandaag de wekker, vandaag is de dag. Yes USA-here we com!!! Ik heb slecht geslapen, het is iets wat altijd in mijn hoofd blijft draaien “heb alles wel ingepakt, gaan we niks vergeten, gaat de reis wel goed?, enz enz” Maar gelukkig werkt dit net als schaapjes tellen, na een tijdje val je toch in slaap. Margré had gisteravond hoofdpijn en die heeft 2 paracetamolletjes genomen en die slaapt nu als een roos.

Om 05:00 eerst een bakkie koffie en dan maar wat gaan doen. Douchen, aankleden en een schaaltje cornflakes met melk. Samen hebben we ook nog even Mel onze oude poes gedag gezegd, het is mogelijk dat we haar niet meer zien. Het is een oude bes van 18/19 jaar met haar 3 pootjes is nog best karig maar de laatste weken zien we haar wel achter uit gaan.

De koffers in de auto en op naar het station, Margré en de koffers achtergelaten op het station en ik weer snel de auto terugbrengen. Hoe bedoel je lui om met de koffers naar het station te sjouwen…..  De trein naar Schiphol is 5 minuten te laat, maar we zitten ruim in de tijd. Op Rotterdam centraal 2 euro vijftig extra op de OV kaart bijgeschreven, en op naar de Internationale Airport of Holland.

Op Schiphol is het even zoeken naar welke Gate we moeten gaan, je moet wel op de monitor kijken met “vertrekkende vliegtuigen” en net zoals wij bij de “aankomende vliegtuigen” hahaha. De tickets heb ik gisteren uitgeprint (welkom in de digitale hel) ik ben een ander en een half uur bezig geweest en 2 keer gebeld om de formulieren op internet in te vullen!!! Het wilde niet helemaal zoals ze beloven. Maar het ging beter dan de ESTA-formulieren, daar heb ik bijna 2 en een half uur mee bezig geweest en 1 x gebeld. Het valt niet mee als je wat ouder bent…..hahaha. De incheckbalie is gemoderniseerd, je ticket wordt nog door een persoon gecontroleerd maar daarna wordt je geacht om zelfstandig je koffer te labelen en in een “bak” te zitten. Ik moet zeggen dat dit wel goed te doen is, er zit een groot scherm naast die “bak”.  Als je doet wat erop het scherm staat dan valt even later je koffer uit de “bak” op de band richting het vliegtuig. De security check (de eerste) is automatisch, het NL-paspoort heeft allemaal elektronische snufjes en die worden nu gebruikt. Je moet je paspoort op een speciale plek neerleggen en dan moet je in een camera kijken…….Als je je haar niet goed gekamd hebt dan gaat het poortje niet open. Maar gelukkig hebben wij dat wel en dus op naar de volgende controle. Hier wordt er door een beveiliging man div vragen gesteld. Heb je zelf je koffer ingepakt, heb je geen spullen van andere meegenomen, heb je je tas steeds bij je gehouden. Dat zijn een beetje de vragen, als je alles met “goed” hebt geantwoord krijg je een klein stickertje op je paspoort. Dus wij zijn met sticker naar de volgende controle gegaan. Hier schoenen uit riem af en alle lossen spullen uit je zak en dan in een automatische bodyscan (geen zweet handen meer op plekken graaien waar dat liever niet hebt;-) Ook hier komen cum laude door, nu eindelijk door alle controleposten op naar een bakkie leut.

Ik heb nog snel ff een Nationale Geografie tijdschrift geschoord. Een half uurtje later met een koffie en een broodje tonijn in de maag lopen we naar het Delta toestel aan gate D7, een Boeing 767-300. In het vliegtuig ben ik net een klein kind, ik wil zo snel mogelijk bij het raam zitten (het was Margré haar stoel) Er zit een klein lcd scherm in de hoofdsteun van de passagier voor je en daar zitten een legio spelletjes film en muziek op…leuk…. Ik vind het altijd super om van alles uit te proberen, het is een touche screen, licht aan licht uit geluid hard geluid zacht, spelletjes uit proberen en door de lijst met films scrollen Margré kijkt en schud haar hoofd, “klein kind” zegt ze. Tja…… Margré zit nu de film Brooklyn te kijken. En ik…..je raad het al …….spelen, kijken, spelen …… Na een paar uur is het al weer voor elkaar, niks werk meer……..mijn beeldscherm moet gereset worden.

Na een uur of 9 behoorlijk gaar en duf stappen we in Salt-Lake-City uit het vliegtuig. Voor de landing was de omgeving van Salt-Lake-City mooi van kleur, rood, groen, bruin, wit, grijs (zie de foto’s en film) Voor de overstap hebben we bijna 2 uur maar na al de controle posten en checks hebben we nog net 20 minuten om naar het volgende vliegtuig te lopen en te boarden. Het is een klein vliegtuig en de vlucht duur nu ook nog maar 1uur en een paar minuten. Het is geweldig om uit het vliegtuig over het land uit te kijken, bergen en dalen, meertjes en steden we vliegen over de Hooverdam. Las-Vegas is van uit de lucht net een woonwijk in Nederland alleen zie je hier wat meer zwembaden in de achtertuinen. De airport is groot en druk, de reclame vliegt op je af. Het eerste wat je ziet als je uit het vliegtuig komt zijn gokkasten.

Het is nu als ik dit schrijf 21-9 05:45 uur, lokale tijd. Ik ben het spoor even kwijt met de tijdverschillen. Gisteren gingen we lokale tijd 19:00 naar bed, we waren al 22 uur wakker…..niet zo gek dat we snel in slaap vielen. Het is 9 uur tijdverschil en dan hebben de verschillende staten ook nog verschillende tijdzones. Het eerst wat ons alle 2 opvalt dat de mensen vriendelijk en rustig zijn, het volgende is dat alles groot is. Bijvoorbeeld de drankjes die we gisteren bij het eten hadden besteld, appelsap en jus-Orange krijg je in halve liter glazen en dan ook nog tot de rand gevuld.

Margré

“Beetje moe….vroeg op, maar nu schrijf ik in het vliegtuig voor het eerst aan ons ons blog. Het is tien voor één. Nederlandse tijd.  Nog 7 uur en drie kwartier te gaan voordat we in Salt-Lake-City zullen landen, daarna nog tweede vlucht naar Las Vegas. Nevada. Wat een aangename verassing om jezelf zo bezig te kunnen houden in het vliegtuig. Een privé bioscoop voor je neus en ik kan mijn hart ophalen om muziek te beluisteren. Schrijven….Tijd voor onszelf….heerlijk. Marcel heeft het reusachtig naar zijn zin. Altijd in het vliegtuig. Dat vind ik zo lief.

Wel….hoe zal het gaan deze vakantie? Allereerst vliegen we met Delta Airlines en we hebben een filmpje gemaakt voor ma. Zo ongeveer 35 mensen volgen ons per blog.

Het moment waar op een vliegtuig zijn snelheid moet maken om op te stijgen blijft kicken….nu kan ons ma meekijken. We vliegen boven Haarlem en zien de Noordzee. Wat een ervaring om opnieuw naar een heel ander deel van de wereld te gaan. Als een tijdmachine sta je daar ineens….wonderlijk blijft het. Om te kunnen plassen, eten en drinken op 10.000 kilometer hoogte. Om in eens vreet/zweethok als sardientjes te vertoeven voor lange tijd en dan compleet ergens anders eruit te rollen. Onrealistisch.

Ik beantwoord ik nog mailtjes van mijn werk…en we zijn op dit moment van schrijven boven Groenland.

Hoe zal het zijn…..een land waar zo veel meer ruimte is en geen aangelegde natuur. Zoals wij kennen….Nederland is één groot park wat beheerst wordt.   Maar werkelijk oorspronkelijke natuur waar ik me zo mee verbonden voel.  Dat wil ik ervaren hoe dat is.  Nu ik zo veel beter in mijn vel zit, zit er geen ruis tussen. Al is dat oorspronkelijke natuurlijk ook te vinden in onze katten en in het gras dat groeit.  Ik zie het wel overal. En in mensen zit het .….maar daar…. Daar hoop ik iets te vinden wat ik nog niet onder woorden kan brengen. Zal het inspireren om anders te gaan schilderen….fotograferen?  Alles wat in mij creatief is?  Misschien. Spannend is het zeker.

Eerst even de film “Brooklyn” afkijken….”