Van Yosemite naar Seqoiua National Park

7 oktober Van Yosemite naar Seqoiua National Park

Vanmorgen werden we gestoord in het rustig wakker worden, Er stond een man in werkkleding met een helm op. Hij vertelde ons om weg te gaan omdat er bomen omgezaagd gaan worden. Heule grote bomen, dus snel weg hier. De Jucy bij de douche neergezet en rustig gegeten en gewassen. Intussen was de eerste boom al voor de helft geveld, er zijn er nog veel te gaan. Gisteravond de route op het blog ingevuld, de route is nu op de kaart te zien door iedereen.

Dat ontbrak er nog aan.

De route die we vandaag rijden is zoals ze hier zeggen “ausum” . Ausum…..great…..geweldig. Amerikanen vinden hun land geweldig. Wat een verschil met ons. Zij ervaren het als een compliment dat wij hun land bezoeken. We hadden dit niet helemaal bedacht,  maar wij vinden deze weg mooier dan het Yosemite Park. Daar moesten we blijkbaar niet zijn en hier wel. Niet alles past.

Het is een rustige weg met heel veel mooie bochten, uitzichtspunten, vergezichten en steile hellingen, met natuurlijk weer diepe dalen. De remblokken stinken weer, deze auto moet als wij er mee klaar een groot onderhoud hebben hahaha.

De vegetatie is groener dan in het park?? Zeker. Yosemite lijdt onder de droogte, he schaamtevol dat ook is. We rijden door een klein dorpje Cottonville. Je waant je hier een anderhalve eeuw terug met houten karrenwielen en werktuigen die landschap bewerken. Agrarisch en heel religieuze gemeenschappen. Jesus wordt hier geprezen in de weilanden middels borden. Donald Trump eveeens. Veel Presbyteriaanse en Lutherse kerken. Kerken zien er voor mij niet uit als heilige plekken (al ervaar ik dat in wezen niet bij geen enkele kerk) – wat is een heilige plek? Ik bedoel: als gebouw zijn ze sober en doen mij denken aan   TV dominees. Niet

het is een leuk dorpje waar we besluiten koffie te drinken. Het is een cadeau, we hadden er niet op gerekend dus dat is  mooi.  Er heerst een kneuterige gezelligheid. Margré scoort een …..je raad het zo…..een armband. En ik maak een aantal leuke foto’s. Heel bijzonder dat we een klein gedenkteken zien van de oorlog in Afghanistan en Irak, dit is de eerst keer dat we iets van die oorlogen zien. Ook zie ik plastic hyacinten en veel Amerikaanse vlaggen, grote en kleine. Bij het kleine koffie tentje heerst een gemoedelijk sfeer, een Cappuccino met een opgewarmd bessen/aardbeientaartje gaan er goed in. Ik was bijna vergeten hoe een cappuccino smaakt ;-).

Daarna we hit the road again…

Op naar Seqouia National Park. De rit is lang maar zeker niet vervelend, Margré tikt rustig verder op de laptop, de verhalen komen vanzelf los. Soms vul ik wat aan en soms moeten we stevig nadenken wat we nou gisteren al weer gedaan hebben. De leeftijd speelt ook mee zullen we maar zeggen……(bij Marcel merk je dat best …) maar toch J

 Ik rij en kijk om me heen, ik vind het geweldig om alles aan me voorbij te zien gaan. Je kijkt en je ziet een stukje leven van andere mensen, andere gewoontes. Bij veel woningen staan veel auto’s en trucks om het huis heen. Veel onder een dikke laag stof en heel vaak zeer oude auto’s, laat dat nou nét een hobby van mij zijn.

Vlak bij het Sequoia Nationaal park is er nog geen (grote) boom te zien??  Het is heuvelachtig met struiken en hier en daar een boompje. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat hier de grootste bomen ter wereld groeien…..vaag.  Komt het wel goed? 

We rijden langs het Kewahoe meer, er liggen ook werkelijk boten in.  Volgens de kaart rijden we goed. Dit meer is een stuwmeer en het is te zien hoe hoog het water (vroeger) heeft gestaan. Ik denk dat het nu een meter of 25 is gezakt!! Dat zegt genoeg over het water probleem. De bootjes die in het meer liggen hebben niet veel ruimte meer om te varen. Sneu.

Bij de ingang van het park, krijgen we goed nieuws. Er is dit park genoeg kampeerplek aanwezig, er is niet overal water, maar daar hebben we niet zo’n probleem mee. Al 10 minuten later staan we op een camping. Het is de eerste camping in het park. Het is niet zo heel druk. Het is wel druk met de vliegjes. Het doet mij denken (Margré) aan de midges in Schotland. Ze maken je helemaal hoorndol. Als je je mond opendoet, vliegt er geheid eentje naar binnen. Door de hoge temperatuur  vinden ze het fijn om zo dicht mogelijk op je huid te verblijven (we schrijven 27 graden overdag) -  vervelend maar ze steken gelukkig niet. In tegenstellig tot Schotland, waar we zo ongeveer met builenpest vandaan kwamen.  Als de zon daalt, verdwijnen de vliegen. Lucky lucky…

Even ter info; Dit is een beren gebied..!!  DIT IS EEN BERENGEBIED…zwarte beren leven hier zoals eekhoorns. Er staan grote metalen kisten (berenproof) op elke tent/camperplek. Het is de bedoeling dat alle etenswaren, vuilnis, kinderstoeltjes (geur) in deze box wordt geplaatst, en daarna natuurlijk dicht duwen. Ook je toilettas, eigenlijk alles wat ruikt, ook bv een barbecue MOET in de box. Als je dat niet doet dan is de mogelijkheid dat de beer (als hij het ruikt) je auto openbreekt…!!! Volgens de Ranger is dat al meerdere keren gebeurd.

Ik vind het het een onwerkelijk idee….maar ja. Dit is de wildernis. Alles is anders als het echt is….ik moet daar altijd om lachen. Ik vind eng. Een beer breekt met gemak een auto open. Margré dus vindt at even wennen. We voeren gesprekken met anderen die ervaring hebben met de wildernis. In de avond maakt de ranger een rondje. Ook zij stelt ons gerust – al is alertheid geboden.

Het is bekend dat een beer heel goed reukvermogen heeft, dus een gewaarschuwd mens telt voor twee. Oké dan….dat is wel even slikken voor ons. Het eerste wat we doen is natuurlijk alles in de box plaatsen. Daarna even relaxen, biertje wijntje en wat chips.  Margré leest wat en ik spring vrolijk achter de eekhoorntjes aan, ook nog spechten gezien én gefotografeerd. Leuk om te zien dat de spechten allemaal gaatjes in een elektriciteit mast hebben gemaakt. In die gaatjes stoppen hij heel vakkundig een nootje,  voor later.

Net voor het maken van het eten lopen er ook nog 2 hertjes langs onze plek, gaaf om ze zo dicht bij te zien. Margré maak wéér een verrukkelijk maal, om je vingers bij op te eten. Het is weer snel donker dus ik ben druk aan het fotograferen van de sterrenhemel. En bedankt Remco en Claire want het is gelukt met de sluitertijd en BULB. Jammer genoeg heb ik geen statief, die heb je wel nodig.

Vanavond snap je het wel, we slapen NIET in het tentje. De beer moet maar even doorlopen….

Truste en hopelijk tot morgen J