Page en Antilope Canyon, Tusayan

Page en Antilope Canyon, Tusayan

Vanmorgen uitgerust wakker geworden, niet te koud en niet te warm. De temperatuur is hier warmer dan in Bryce Canyon, hier is het ook een woestijnklimaat. Gisteravond zijn we in het donker aan gekomen, nu bij daglicht en zien we dat we weer omsingeld zijn door grote boten. Grote boten op trailers achter heel grote campers. Sommige boten worden gebruikt als camper, mensen slapen en leven in hun boot, op het water of op het de trailer. De douche is koud, dat is jammer maar je bent wel snel wakker.

Vanmorgen weer Smac gebakken, mmmm. Tijdens het opruimen komt er een oudere man naar ons toelopen van uit zijn boot/camper. Hij is niet oud. We hebben een uur met deze man gesproken, heel interessant gesprek.

Het blijkt een gesprek met als aanleiding ons Penthouse. Weer. Wat een aardige man…hij is geïnteresseerd waarom wij USA zo mooi vinden. Hij zegt dat hij dat niet vaak hoort. Huh? Hij en zijn vrouw komen uit Californië en als we het over politiek hebben, dan ervaart hij Amerika als een ongeciviliseerd land. Uiteraard wordt Europa door hem op een voetstuk geplaatst als het gaat om de geschiedenis en de wording van de wijze van besturen. Als je hier oud bent, zijn er geen voorzieningen, dus hij vraagt hoe dat bij ons is.

Hij is bang dat Donald Trump de verkiezing zal winnen, zeker omdat hij inschat dat 47 procent van de bevolking hier nog denkt dat 800 jaar geleden Amerika is ontstaan.
Hij heeft per fiets met zijn vrouw alle staten ooit aangedaan en gemerkt hoe verschillend de mensen zijn. Elke staat heeft een andere geschiedenis qua immigranten. De ene of de andere staat kwamen  mensen uit Engeland, Spanje, Holland, Duitsland etc.  Interessant.

We spreken over de stroom-en energievoorziening van deze enorme gebieden. De stuwdammen zijn zo indrukwekkend dat elke Amerikaan wilt dat je daar een kijkje van gaat nemen. Het is hun levensader.

Het middenwesten van Amerika bestaat uit uiterst religieuze mensen. Dat betekent dat ook de federale overheid bepaalt wat voor onderwijs daar geboden wordt. Daar wordt de evolutietheorie van Darwin nog onderwezen. Daarmee is bijna de helft van de Amerikaanse bevolking behoudend en tegen invloeden van buitenaf. Het isolationisme is nog veel meer aanwezig dan wij denken in Europa.

Hij hoopt op een ontwikkeling zoals in Europa, meer een verzorgende staat. Wij van onze kant vertellen hoe dat voor ons is. Wat daar de voor- en nadelen van zijn. In Amerika is het zo dat veel geld verdienen niet wordt tegengewerkt. Bij ons weer wel.  Later komt zijn vrouw bij ons staan en verzekert ons dat hij ons de hele dag zal bezighouden.  Hij nodigt ons uit om in het laatste deel van de vakantie bij hen thuis te komen, omdat hij zijn huis wilt laten zien hoe zij leven.  Het lukt ons niet om de agenda’s samen te krijgen.

Nu op weg naar de supermarkt, en een one dollar zaak (helemaal een zaak voor ons…hahaha) Eindelijk hebben we een theedoek gescoord, we waren nu steeds met een vaatdoekje en papier aan het afdrogen. En alweer komt dezelfde man van zijn boot/camper naar ons toe lopen, hij had onze auto zien staan en is ons gaan zoeken. Hij wilde zo graag weten hoe het werkt met huurwoningen in Nederland, wat het kost, hoe het werkt,  wie het beheert en controleert.

Vanuit de supermarkt op weg naar Antilope Canyon. Dit moet echt super worden. We hopen dat er plek voor een toer is, omdat we van velen horen dat je het moet reserveren. Aangekomen bij de Canyon kijken wij elkaar aan met dezelfde gedachte “Wat is dit nou? Waar is die mooie Canyon nou??”. We betalen $6 per persoon omdat we Native Ground opgaan, daarna parkeren en kijken of we nog mee kunnen. Je ziet hier veel mensen met een ander uiterlijk dan dat we tot nu toe hebben gezien. Het is duidelijk dat dit Indianen zijn. We hebben geluk, er is plek zat. Voor $40 hebben we een kaartje en de toer start pas over een uur. Met de auto een plekje uitgezocht waar we onder de achterklep uit de zon zitten, het is een graad of 40. Koffie zetten en broodje smeren, bij toeval kijk ik op de klok in de auto………. Ik roep naar Margré : “We moeten die toer doen, we zijn al 5 minuten te laat!!!!” Margré kijkt op haar telefoon en zegt “Welnee, we hebben nog iets minder dan een uur!!”…. Maar de klok in de auto dan??  zeg ik…. Na overleg komen we er achter wat het probleem is. We zijn van de staat Utah naar Arizona gereden en dat is een uur tijdsverschil…de telefoon verandert automatisch mee maar de klok in de auto niet. Hahaha…

De toer begint, we hebben een gids die door zijn accent moeilijk te verstaan is. Het is druk maar gelukkig worden we opgedeeld in kleine groepjes. Langzaam lopen we naar de “canyon”. Hierbij moet je voorstellen dat het afdalen is in de grond. Nog steeds is er weinig te zien, het is een grote vlakte. Na een paar minuten lopen we achter  andere groepen aan  ….een stukje omlaag….en daar begin je te zien wat een wonderschone vorm van winderosie hier heeft plaatsgevonden.  Bij een trap die een héél eind naar beneden loopt, begint het te worden wat we hoopten. Het is net of je in een grot afdaalt. We mogen geen foto’s nemen op de trap, ze zijn bang dat mensen hun fototoestel/telefoon/waterfles naar beneden laten vallen

Het is een heel eind steile trappen naar beneden lopen, maar dan…. Alweer WAUW…. waar je ook kijkt is het geweldig mooi. Het is een heel smalle Canyon. Het is het mooiste wat ik ooit heb gezien. Het is alleen uit te leggen aan de hand van de foto’s. De lichtval is bij elke stap anders….felgeel, purper, donkerblauw, steenrood, pastelroze….enz. We verblijven hier voor zo een anderhalf uur. 

Vervolgens rijden we naar Horse Shoe Bend. Dat is in hetzelfde plaatsje, Page. Dit is een heel diepe ravijn met een rivier die loopt in een bocht (vandaar de naamJ) Het is een klein stukje rijden. Margré blijft in de auto en ik loop er even snel heen. Het even werd wel even langer omdat het achter de heuvel nog best wel een stuk lopen was. Met een temperatuur van plus minus 40 graden zweet ik me kapot. Ik haal  de Japanners in en ik kan elke keer weer hun selfiesticks ontwijken. Het is druk met Japanners en of Chinezen, de vrouwen lopen met schattige hoedjes met enorme strikken op.  Sommige vrouwen hebben een soort zweetband met een scherm voor hun gezicht (het bedekt het gezicht tot onder hun neus).  Het scherm is zonwerend.

 Na een behoorlijke wandeling kom ik dichter bij de afgrond  (geen hek!!!!) Heel langzaam loop ik tot waarbij mijn hart  harder gaat kloppen, en zeker niet verder. Ik heb een klein beetje hoogtevrees, maar veel mensen hebben daar geen last van. Sommige mensen zitten op de rand van de afgrond rustig selfies te maken?!! Ik dus NIET

Het is een heel mooi uitzicht op de gebogen rivier, het water is groen.  Ook hier heb ik natuurlijk foto’s gemaakt, maar ik moet zeggen dat ik die gemaakt heb met een bonkend hard. Het is alweer adembenemend mooi.

Vandaar gaan we op weg naar de Grand Canyon, voor iedereen bekend. Het is een lang stuk rijden dus we besluiten met zijn twee een camping onderweg aandoen. De weg is rustig en recht, super recht je kunt mijlen ver weg kijken. Onderweg verandert het landschap voortdurend. De ene keer is het vlak en dan opeens rij je door berglandschap. Ook de kleuren van het landschap veranderen, je ziet kleine dorpjes met houten huizen en stacaravans. Ruimte…….

Ik denk dat de bevolking hier vooral uit indianen bestaat. Er zijn ook veel kraampjes langs de kant van de weg te zien. Er worden lokale snuisterijen verkocht, natuurlijk veel zelfgemaakt. We stoppen bij een mooi uitzichtpunt en daar hebben we even gekeken wat er allemaal verkocht wordt. Een vrouw vertelde dat de beeldjes van paardenharen waren gemaakt. Huh? We hebben (nog) niks gekocht maar beeldjes van paardenharen vind ik wel bijzonder.

Bij de plaats Cameron vinden we een RV (camping) het woord camping kan het eigenlijk niet krijgen. Het is een parkeerplaats. Hier maken wij de tweede fout in 2 dagen, we rijden door….We gaan het Nationale Park The Grand Canyon in. Je waant jezelf nu meer in Oostenrijk, en de temperatuur is veel aangenamer. Het is een mooie weg dwars door een dennennaalden bos, heel apart als je al steeds door een woestijngebied heb gereden. Het is rustig en ik ben geneigd om te snel te rijden. Gelukkig rijdt er na een tijdje iemand voor ons, hij houdt zich precies aan de snelheid. Na een paar mijl stopt onze voorligger, ik schrik en ik denk ….waarom??

 Het is al snel duidelijk er lopen een paar herten over de weg. Ben ik even blij dat hij voor mij rijdt….ppfff. Het is namelijk aardedonker en er is geen verlichting.

Het is een mooi tafereel om hen gade te slaan. Er loopt een heel roedel en je hoort hen burlen.  De mannetjes hebben heel forse geweien, indrukwekkend. Hier komt ook de bergleeuw voor. Maar die  zien we niet…

Bij de toegang van het park vertelt de ranger dat er geen plek meer op Campground is…….. Nog 32 mijl verder rijden en daar proberen iets te vinden buiten het het Grnd Canyon park in het plaatsje Tusayan. We hebben geen zin meer.

Samen balen we dat we die RV camping niet genomen hebben in Cameron. We hopen  dat er wel plek in Tusayan. Onderweg wel een paar keer gestopt om even een glimp van the Grand Canyon op te vangen. Natuurlijk gebruik ik weer het woord WAUW! Onderweg staan er een paar auto’s langs de kant van de weg, het is intussen donker dus wat is er aan de hand?? Yes…er loopt weer een Mule Deer (een soort eland) snel aan de kant en mijn telelens erop. We hebben foto’s maar niet zo duidelijk. Maar wel super gaaf om deze beesten zoooo dichtbij te zien.

 In Tusayan is er een Campgroud mét plek. Het is intussen een uur of 20:30 dus de wortelen, aardappelpuree met stirloin blijven lekker in de verpakking. We gaan uit eten. Margré heeft het over een pizza,  maar ik had wat anders gezien. Margré is snel overstag we gaan eten in een echt Wild- West restaurant. We maken een foto van de menu lijst. We wanen ons in een movie. Een houten gebouw waar Lucky Luke jaloers op zou zijn. Binnen hangen de zadels en cowboyhoeden aan de kant, ook de gastvrouwen lijken rechtstreeks van een paardenranch te komen.  Indiaans uiterlijk. Ze hebben een Wildwest outfit aan. Het is prima. We krijgen een tafel aangeboden en we hebben daar een groot stuk wild vlees gegeten. Bij Margré in een hamburgervorm en bij mij in een T-Bone. Het is lekker, errug lekker…met kidney beans en cake….nog 2 wijntjes, 2 biertjes en een heeel lekker toetje (apple pie) en $87 lichter kruipen we in bed……………Truste.